Наран, саран; хавар,
намар;
навчис, цэцэгс; хосгүй ховорхон хайраар надтай дандаа хамт байдаг одсон ч одоогүй
хосгүй ээж Мижидийн Хүрэл таныгаа санаж
уйлдаг, дурсаж үгүйлдэг сэтгэлийнхээ зурвасхан хэсгийг энэ мөрүүдэд буулган үлдээв.
Ээж минь
Гангарч гунхан цалигаж явахад
Хаврын цэцэгсээр, нарны гэрлээр
Дэлхийд үгүй ч дэргэд минь байх нь
Энхрийхэн наран ээж минь билээ
Энхрийхэн ээж минь наран
Наран ээж минь энхрийхэн
Гандаж гундан гунихарч суухад
Намрын навчсаар, сарны туяагаар
Нулимстад үгүй ч хайраа эвхэх нь
Эгэлгүйхэн саран ээж минь билээ
Эгэлгүйхэн ээж минь саран
Саран ээж минь эгэлгүйхэн
Уйлж дуулан уяарч ухаарахад
Тэртээх уулсаар, тэнгэрийн хаяагаар
Тоостод үгүйд ч сэтгэлд минь эргэх нь
Хонгорхон хосгүй ээж минь билээ
Хонгорхон ээж минь хосгүй
Хосгүй ээж минь хонгорхон
2016 оны 2-р сарын 28-ны өдөр
Ц.Лувсандорж
No comments:
Post a Comment