Бүү өлс, харин...
Сүргээрээ өлсөхгүй бол цөөхнийг нь хүчээр хоол өгч өлсгөлөнг нь өлсгөлөн биш болгодог түгээмэл арга, технологи аль хэдийн бий болсон шүү. Ингэснийхээ дараа "өлсөнө гэж байснаа өлсөөд хоол идчихлээ" гээд сурталчлаад эхэлнэ...Тэгэхээр өлсвөл сүргээрээ өлс. Эсвэл бүү өлс. Эсвэл тэмцлийн өөр замыг сонго, багш нар аа.
Багшийн нарын цалин нэмүүлэх хөдөлгөөн тэмцлийн өрнөлийн өрнөл дор нэг л зүйл их мэдрэгдлээ, надад. Тэр нь энэ.
Манай улс, засаг төрийн одоогийн нөхцөл байдалд өрнөсөн ихэнх тэмцэл хөдөлгөөн эцэстээ "хад" мөргөж мэднэ. Учир нь тэмцэл нь утгагүй дээ биш харин засаг нь дүлий дээ байгаа юм. Засгийн "энэ дүлий биш атлаа дүлий юм шиг байдал" нь тэрний олигаржсан (эрх мэдэл, мөнгө; мөнгө эрх мэдэл) чанарт бий.
Засгийн эрхийг авчихвал хөдөлгөөн, тэмцлээр дэвшүүлж буй асуудлыг ийм их хөлс урсгаж, цаг гаргалгүйгээр амархан шийдэж болно. Гэвч энэ шийдэлд хоёр хэлбэр л бий. Тэр бас их амаргүй.
Нэг нь, сонгуулиар их хуралд олонх болж засгийг бүрэлдүүлж эрх авах. Энэ нь их бэлтгэл шаардана. Их нэгдэл шаардана. Их эр зориг шаардана. Их тэвчээр, зүтгэл шаардана.
Нөгөө нь, хувьсгал хийх. Энэ хувилбар түүхэнд олон байсан.Байхдаа цустай, аймшигтай байсан. Энэ ч хуурмаг бус харин бодит хувьсгалын уг чанар юм. Францын хувьсгалаар гэхэд 5 мянган гаруй хөрөнгөтнийг дүүжилсэн байх аа.... Америкийн хувьсгал, Октябрийн хувьсгал гэх зэрэг хувьсгалт өөрчлөлт нь түүхэнд эргэлт, түүхэнд дэвшил, түүхэн сургамжийг авчирсан. Гэхдээ тун эрсдэлтэй, нэн зэрлэгшилтэй байсан.
Энэ хоёр үзэгдэл боломжгүй биш юм. Гэвч аль нь ч явагдах магадлал их бага юм, өнөөгийн манай ядуурсан, ард болсон, уяатай халтар шиг болсон энэ нөхцөлд.
Манай улсад өнөө цагт өрнөх аливаа хөдөлгөөн, тэмцлийн хувь заяа иймд нэг иймэрхүү дүрслэгдэж байна.
Хуурмаг бус харин жинхэнэ ардчилал үнэт зүйл нь болсон нийгэмд бол тэмцэгчдэд засгийн эрх мэдэл тийм ч их хэрэгтэй зүйл биш юм.... Учир нь тэд үнэт зүйлээрээ ойлголцдог юм.
Манайд ингэж ойлголцох хэмжээнд хүртлээ ардчиллын үнэ цэнэ үнэт зүйл болж амжаагүй байна. Харин тэр маань буруу хүмүүст буруугаар ашиглагдаад удаж байна.
Тэгэхээр, бүү өлс, багш нар аа. Харин тэмцлийн өөр замыг л сонго...
Ц.Лувсандорж
2017 оны 10 дугаар сарын 17-ны өдөр
Сүргээрээ өлсөхгүй бол цөөхнийг нь хүчээр хоол өгч өлсгөлөнг нь өлсгөлөн биш болгодог түгээмэл арга, технологи аль хэдийн бий болсон шүү. Ингэснийхээ дараа "өлсөнө гэж байснаа өлсөөд хоол идчихлээ" гээд сурталчлаад эхэлнэ...Тэгэхээр өлсвөл сүргээрээ өлс. Эсвэл бүү өлс. Эсвэл тэмцлийн өөр замыг сонго, багш нар аа.
Багшийн нарын цалин нэмүүлэх хөдөлгөөн тэмцлийн өрнөлийн өрнөл дор нэг л зүйл их мэдрэгдлээ, надад. Тэр нь энэ.
Манай улс, засаг төрийн одоогийн нөхцөл байдалд өрнөсөн ихэнх тэмцэл хөдөлгөөн эцэстээ "хад" мөргөж мэднэ. Учир нь тэмцэл нь утгагүй дээ биш харин засаг нь дүлий дээ байгаа юм. Засгийн "энэ дүлий биш атлаа дүлий юм шиг байдал" нь тэрний олигаржсан (эрх мэдэл, мөнгө; мөнгө эрх мэдэл) чанарт бий.
Засгийн эрхийг авчихвал хөдөлгөөн, тэмцлээр дэвшүүлж буй асуудлыг ийм их хөлс урсгаж, цаг гаргалгүйгээр амархан шийдэж болно. Гэвч энэ шийдэлд хоёр хэлбэр л бий. Тэр бас их амаргүй.
Нэг нь, сонгуулиар их хуралд олонх болж засгийг бүрэлдүүлж эрх авах. Энэ нь их бэлтгэл шаардана. Их нэгдэл шаардана. Их эр зориг шаардана. Их тэвчээр, зүтгэл шаардана.
Нөгөө нь, хувьсгал хийх. Энэ хувилбар түүхэнд олон байсан.Байхдаа цустай, аймшигтай байсан. Энэ ч хуурмаг бус харин бодит хувьсгалын уг чанар юм. Францын хувьсгалаар гэхэд 5 мянган гаруй хөрөнгөтнийг дүүжилсэн байх аа.... Америкийн хувьсгал, Октябрийн хувьсгал гэх зэрэг хувьсгалт өөрчлөлт нь түүхэнд эргэлт, түүхэнд дэвшил, түүхэн сургамжийг авчирсан. Гэхдээ тун эрсдэлтэй, нэн зэрлэгшилтэй байсан.
Энэ хоёр үзэгдэл боломжгүй биш юм. Гэвч аль нь ч явагдах магадлал их бага юм, өнөөгийн манай ядуурсан, ард болсон, уяатай халтар шиг болсон энэ нөхцөлд.
Манай улсад өнөө цагт өрнөх аливаа хөдөлгөөн, тэмцлийн хувь заяа иймд нэг иймэрхүү дүрслэгдэж байна.
Хуурмаг бус харин жинхэнэ ардчилал үнэт зүйл нь болсон нийгэмд бол тэмцэгчдэд засгийн эрх мэдэл тийм ч их хэрэгтэй зүйл биш юм.... Учир нь тэд үнэт зүйлээрээ ойлголцдог юм.
Манайд ингэж ойлголцох хэмжээнд хүртлээ ардчиллын үнэ цэнэ үнэт зүйл болж амжаагүй байна. Харин тэр маань буруу хүмүүст буруугаар ашиглагдаад удаж байна.
Тэгэхээр, бүү өлс, багш нар аа. Харин тэмцлийн өөр замыг л сонго...
Ц.Лувсандорж
2017 оны 10 дугаар сарын 17-ны өдөр
No comments:
Post a Comment